Ποιητική προπαίδεια…

Εννοώ εκείνα που εννοώ και άλλα
Τα εικάζω συμπεραίνοντας
τα πράγματα σε διάρκεια.
Μου απιστούν όλα:
είναι μια εκκίνηση η σκέψη και ξανά και ξανά αποτελεί αφετηρία
Να βρεις τον δρόμο και τον τρόπο που πρέπει.
Δυσερμήνευτα είναι τα όνειρα.
Τα αποφλοιώνω και μένει το άσεμνο τους σώμα
να το κοιτώ και να το ορέγομαι
Σαν μια γυναίκα που να με αγαπήσει δεν έχω ελπίδα.
Κι όταν βραδιάζει, ντύνομαι τις ατασθαλίες μου και περπατώ
Στους δρόμους του φεγγαριού, στο βραχύβιο
Παιχνίδι της αιωνιότητας, όλα να σε σκεπάζουν κι εσύ να κρυώνεις
Όπως φθινοπωριάζει και ατελέσφορη
είναι η ποιητική προπαίδεια-
Ένα επί ένα να σε πλησιάζω και να μην
Κι εσύ με πάθος να με πλησιάζεις.

9.10.2019