Την περιέργεια την θρέφει ο βίος

Την περιέργεια την θρέφει ο βίος- κι είναι
Γινόμενο των αναγκών η σοφία· όπως και να το δεις, αυταπάτη.
Ξημέρωσε επάνω μου, βούλιαξα έξω από τον ύπνο· στα μάτια μου αποκρυσταλλώθηκε
Σύμπας ο κόσμος- κι όπως τον μεταγλώττισα
Ένιωσα πιο πολύ ευτυχισμένος· ανέμελος 
μες τον καιρό.
Δεν προλαβαίνεις όλα να τα μάθεις
Σε μια ζωή. Ο χρόνος δεν σου φτάνει·
Ύμνο να βρεις για την θέληση· και κάπου
Να είσαι ευτυχισμένος με τα που έχεις κι ας λίγα.
Μ ‘ένα βιβλίο στα χέρια μου- στο ήσυχο μπαλκόνι·
Το αεράκι πλέκει εγκώμιο στην λιακάδα·
Περιρρέει ο Μάιος·
Και κάπου
Νεφοσκεπής.
Έγραψα αλφαδιάζοντας τον περίγυρο· μέσα μου ζει ωστόσο μια λυρική αναρχία· την συντηρώ ρουθουνίζοντας όπως ο ταύρος όταν νευριάσει·
Βγήκε αποτέλεσμα ποιητικό· το βλέπω
Που ροκανίζει το στερέωμα και βάλει
Εναντίον μιας αφρούρητης μελαγχολίας…

11. 5.2019