Όπερ και εγένετο..

Η μέρα φορά τα χαμόγελά της, χρώματα αβύσσου και καλοκαιρινές θερμοκρασίες, ένα σφύριγμα πουλιού κι ένα αεράκι

Ελαφρύ, σχεδόν ανεπαίσθητο, που μορφάζει ανάμεσα στις φιστικιές του πάρκου, γαλαντόμο, φουρφουρίζει κάνοντας τα φύλλα των δέντρων ερωτευμένα,

Ιουλίου ιερατικού, σταλμένο το φως από τον οίκο του Θεού, συντυχαίνω πεταλουδίτσες αβρές που μου μιλούν ανέγνοια λεξιλόγια των ουρανών, απ’ την ψυχή μου ξεφορτώνω μαράζι των ερώτων, γλυκά

πονά της αγάπης το μαχαίρι, γλυκά
το φιλί που θα γίνει ανάμνηση και θα αναστήσει όλες τις νεότητες, γλυκά
σου είπα και μου είπες..