Το πρόσωπό της προεκτείνεται έως τον ουρανό
Η λιακάδα ομονοεί με το αίμα της
Ιούλιος, ζέστα
Τα ιαματικά μάτια της σπείρουν ένα θόρυβο συμπόνιας.
Η λιακάδα ομονοεί με το αίμα της
Ιούλιος, ζέστα
Τα ιαματικά μάτια της σπείρουν ένα θόρυβο συμπόνιας.
Στο προάστιο πλάκωσε κιόλας μεσημέρι
Ιδρώνουν οι επιθυμίες της
Η Ελλάδα στενάζει η Ελλάδα είναι κλειστό σύνορο που το απειλούνε.
Ιδρώνουν οι επιθυμίες της
Η Ελλάδα στενάζει η Ελλάδα είναι κλειστό σύνορο που το απειλούνε.
Σε τόση διαφάνεια ορατά γίνονται τα μυστικά μιας προσευχής,
Δοκιμάζει ν’ αλλάξει την ευθεία
Και ανακαλύπτει μια τεθλασμένη βολετή,
Την τυραννά ο θετικός κι ο υπερθετικός της.
Δοκιμάζει ν’ αλλάξει την ευθεία
Και ανακαλύπτει μια τεθλασμένη βολετή,
Την τυραννά ο θετικός κι ο υπερθετικός της.
Παίρνει ένα βιβλίο, διαβάζει,
Το μπαλκόνι της βουλιάζει στον ευμενέστερο ήλιο.
Με τον νου ταξιδεύει σε απόμακρα πλάτη
Το πρόσωπό της λυγίζει σαν μουσική που μέλλεται να εισχωρήσει στην ψυχή μας.
Το μπαλκόνι της βουλιάζει στον ευμενέστερο ήλιο.
Με τον νου ταξιδεύει σε απόμακρα πλάτη
Το πρόσωπό της λυγίζει σαν μουσική που μέλλεται να εισχωρήσει στην ψυχή μας.
Την αγαπώ κλείνοντας το αγαλματένιο πρόσωπό της μες το μυαλό μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου