Ανάλογο…

Αυτά που δεν είπαμε είναι κι όμως αναμμένα

σαν προβολέας που φωτίζει την ζωή από την άλλη,

                                                      δύσκολη της μεριά.

       Είναι η εκδοχή ενός απόλυτου λυπημένου εγώ

                                                  που σκλαβώθηκε

                         ανάμεσα στην καθημερινότητα..

Φορώ τελείες.

Πονάει το αίμα μου. Είμαι

                       το ανυπόμονο στάχυ

που όρκισε σε καρποφορία τον σιτοβολώνα.

Κάθετος μες τις σχέσεις που φθείρονται και γίνονται

φύλλα που πέφτουν-

ευγενικός αλήτης που αγαπάει τα ακριβά…