Αγαπώ το μελάνι, μου δίνει ευκαιρία εκμυστήρευσης
Κινεί για να κινώ τα νήματά μου.
Στην μέρα που έρχεται μια τυμπανοκρουσία από φαντασμαγορίες
της ματαιότητας
Δένει τον ουρανό στο άρμα του Απρίλη.
Σύθαμπο μελαγχολικό κι όπως να ζω μέσα σ’ έναν καθρέφτη που
το είδωλό μου δείχνει
αχνό και άραχλο
Βηματίζω αργά πάνω και κάτω στην πλατεία που ακόμη είναι
άδεια και την ραμφίζουν
κάτι σπουργίτια που ελπίζουν να κερδίσουν μέγεθος
ψυχής σ’ άλλη, μετά-ζωή…
Κατερίνη
4 Απρίλη 2014
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου