...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

22 Μαρτίου 2012

Μεγάλωσα σε γειτονιές που ο κόσμος ήταν σκληρή μαθητεία



Μεγάλωσα σε γειτονιές που ο κόσμος ήταν σκληρή μαθητεία,
μέσα σε ένα όνειρο που ποτέ δεν τους χώρεσε όλους-
έμαθα από νωρίς τα αγκάθια, το λαχανιασμένο
τρέξιμο στο τέλος μιας μέρας
που όταν εξαργυρώνεται, είναι ακάλυπτη επιταγή:
Είδα το θεό υπό γωνία
σαν από μαθηματική πλάνη
να έγιναν αχρείαστες οι τότε θρησκείες μου-
γνώρισα το κουράγιο που κάποτε λείπει-
εκπυρσοκρότησαν μέσα μου όμως
οι λέξεις -λυτρώθηκα-
κι ας έχασα πολλές νύχτες τον ύπνο μου, ας ήπια
το κώνειο των ιδεών- ποιός πεθαίνει
ποιός μπορεί να πεθάνει όταν είναι
ένα νέο αγρίμι που πιστεύει στην νίκη του και προπάντων
στην ποίηση
που ακονίζει μέσα του λέξεις μαχαίρια!

                                                                            5.2.2010




2 σχόλια:

Δέσποινα Γιαννάκου είπε...

Αγρίμι που εκπυρσοκροτούν μέσα του οι λέξεις μέσα σ' εκείνον τον ακάνθινο δρόμο της ποίησης... στοχεύει πάντα στη νίκη ιδεών για να χει διάρκεια ο αγώνας του..
Την εκτίμησή μου πάντα !!!
Καλό απόγευμα υπέροχε ποιητή

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Και την δική μου εκτίμηση ευγενική Δέσποινα!
Καλό σου βράδυ!

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου