Αθροίστηκαν πολλά τίποτα για να καταλήξουν εδώ

Αθροίστηκαν πολλά τίποτα για να καταλήξουν εδώ

Σ’ αυτήν την άγουρη ώρα που η νιότη μου πέρασε μα

Δεν είμαι και εκείνος που αναντίρρητα έχει παραδοθεί

Στον αδάμαστο χρόνο.

                                        Συλλέγω κομμάτια μου

Αγρύπνιες έχω χίλιες

Όλες για ένα βότσαλο να σώσω πιο στιλπνό

Κι απότι το απόθεσε μες την παλάμη μου η θάλασσα.

             Αν δεις

Πώς παίζω αυτό το κομπολόι το ηχηρό των λέξεων και καταλήγω

Εγώ μ’ εμένα σ’ έναν δύσκολο εμφύλιο, θα καταλάβεις

Πόσο που μάκρυνα απ’ τους ανθρώπους για να ‘ρθω κοντά τους κι όμως

Εκεί που ο ερημίτης που είμαι συγχρωτίζεται με την ομήγυρη ενός

παράξενου όχλου..

                                                                     6.3.2012