...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

29 Μαρτίου 2012

Α, να ζούσαμε σε μια εξοχή





Α, να ζούσαμε σε μια εξοχή με ένα μόνο
μέλημα: να μας αρέσει
που τρέχει έτσι λυρικό κι ευφρόσυνο το νερό – συλλαβίζει
τις μετέωρες πάνω στα βράχια ανεμώνες
που λένε κάτι για την λευτεριά …

να ζούσαμε
άσπρα- όχι ερυθρά ή πολύχρωμα
όχι με μυστικά ή με κάτι στις τσέπες μας
μόνο ανέγνοια- σαν να μην ήταν έγκυρος
ο που μας δόθηκε να περνούμε αμετάφραστος χρόνος..





1 σχόλιο:

Eυαγγελία είπε...

Σταθηκα να κοιταζω αυτη την εικονα για ωρα -

Ενα αγερωχο δεντρο - γυναικειο κορμι, το αιδοιο της φυλαγεται απο δυο κερβερους - εκεινη σε σταση προσπαθειας να Απελευθερωθει... στη δικη της εξοχη στο δικο της αμεταφραστο χρονο.

Εξοχη αναρτηση, την καλησπερα μου!

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου