...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

14 Ιουλίου 2010

ΠΟΥΛΙ..

Είναι ένα που ήρθε από τα μακριά πουλί·
οι φτερούγες του
τρώνε μόνο άνεμο·
καθίζει πάνω στην ευσέβεια των ευκαλύπτων
που σείονται πανύψηλοι γύρω απ’ την λίμνη..

Με το βλέμμα ερευνώ τον γνώριμο ορίζοντα·
παχύς, συλλογισμένος,
όπως
να τον ζωγράφισε σε έξαψη θεός
πριν καταφέρει τα καλύτερά του..

Το πουλί ακίνητο παρατηρεί
που κάτω του λικνίζονται τα φλύαρα καλάμια·
όπως φλογέρες που ακόμη δεν
γίνανε·
όπως μαστίγια στον ήχο του ανέμου..

Και η μέρα παίζοντας με τα πεντοβολά της προχωρεί
ολοένα πιο ασήμαντη.
Έχει περιουσίες ξαφνιασμένου ρολογιού
που του ‘λειψαν οι λεπτοδείχτες..

Πάει, πάει, πάει
του Δία κόρη ή της Αθηνάς
σοφή γυναίκα

που προστατεύει τούτο της το από μακριά παιδί
που υποφέροντας, σωπαίνει…

Ρόδος 23.2.2008

2 σχόλια:

ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ είπε...

Βλέπω ότι η Ρόδος σε γοήτευσε.
Εντάξει που περιγράφεις τι βλέπει το πουλί αλλά βρε παιδί μου ....
"Έχει περιουσίες ξαφνιασμένου ρολογιού
που του ‘λειψαν οι λεπτοδείχτες.."
Πως να το κάνουμε Στρατή. Δεν γίνεται!!
Τίποτα άλλο. Τέρμα δηλαδή! Τι να πω με σένα και μερικού άλλους εδώ μέσα.

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Α φίλε,
όταν στην ποίηση πεις "δεν γίνεται"
αυτόματα χάνεις όλη την μαγεία της και το υποσχετικό της "κάτι"..
Μάλλον σε πέτυχα με κακή διάθεση σήμερα..
δες όμως ότι αυτό μπορεί να υπονοεί μια απόρριψη του χρόνου..
έτσι, τι χρειάζονται οι λεπτοδείχτες;
Αφού
"η μέρα παίζοντας με τα πεντοβολά της προχωρεί
ολοένα πιο ασήμαντη."..
Αυριο θα σε παρακαλέσω να είσαι πιο κεφάτος..

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου