Πάλι μία βροχή

Πάλι μία βροχή, πάλι μια υποσχετική σαφήνεια ότι θα κλάψει ο ουρανός

ότι θα ακουστούν τα κλάματα του ρυθμικά όπως θα πέφτουνε πάνω στις λαμαρίνες των παλιών μισοκατεδαφισμένων σπιτιών.

Ένας άνθρωπος περνά κι ύστερα
άλλος κι άλλος·

ένας χορός του αδιάφορου πλήθους που γεμίζει την μέρα
με τις καυτές αγωνίες του.

Μία παρέλαση επιθυμίας και υποταγής, μία τελεσίδικη άφθονη μελαγχολία
που σκορπίζεται ολόγυρα και γυμνώνει τις λέξεις τόσο
που να μην χωρούν άλλο φως..