Συγκινητικό βράδυ, αειθαλές
Μάλλον μες την ψυχή μου
Μοσχοβολά-
Το σκοτάδι του
Γκρεμίζει την ηρεμία των λίθων
Το φεγγάρι γανώνει τα φυτά-
Τα δέντρα έχουν αόριστα σχήματα,
Η πόλη φωταγωγείται
Ένα μελαγχολικό αεράκι ετοιμάζει την αγχόνη του-
Η προσευχή προσδιορίζει την σκέψη
Η σκέψη ανήκει στο σύμπαν
Όλα ανήκουν στον τέλειο κύκλο της
αιώνιας επιστροφής..
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
Η Ποίηση, σαν λύκαινα που τα μωρά θηλάζει
Μιας πόλης, στρέφεται προς το σεληνόφωτο και ουρλιάζει.
.......ΣΠ
...την διάβαζα...
μα για 10 μέρες περίπου δεν μπορούσα να ΅μπω΅...
Στρατή μου,
άστα που λένε.
Έφερα ΟΛΑ τα ...¨ευρωπαϊκά μου φυτά μέσα στο σπίτι...΅
και απολαμβάνω την ευωδιά του γιασεμιού και της δίφορης νεραντζούλας...
ΠΟΛΥ κρύο, απότομο,
και το ηλεκτρικό βράζει...
Θα τα πούμε σύντομα,
Φιλιά,
Υιώτα
Ναι αλλά εσύ είσαι ελληνίδα και αντέχεις-
Γιατί έχεις ήλιο και λουλούδια στην καρδιά..
Τα φιλιά μου!
Δημοσίευση σχολίου