Έχω μια φυλακή που σάμπως αγαπώ και μου αρέσει..

Παιχνίδι μέσα στις αντανακλάσεις, άθυρμα

Ενός χαρακτήρα των νερών

Παθιασμένου-

πεινασμένο φως να μιλήσουν όλα κάτω από το φεγγάρι

Τονισμένα στην λήγουσα,

καταστρώνοντας σχέδια

Για την άκαιρη περισπωμένη τους-

Πικρή, δύσκολη ζωή· η αγωνία

σαν μαστίγιο πλουραλιστικό

Τοκίζει τα αποτελέσματά της επί θάνατον

Και λυγίζει τις πόλεις, σαν τα κλαράκια στα μεγάλα πεύκα που

Στρατολογούνται να κρησάρουν τον άνεμο.

Μασώ λόγια, φτύνω

τα άκαρπα κουκούτσια τους-

Αυτό που μου αναλογεί το ‘χω πληρώσει

Πολλάκις.

                 Έχω μια φυλακή που με γραπώνει και

με αποσπά

Απ’ την καθημερνότητα

Έχω μια φυλακή

Που, σάμπως αγαπώ και μου αρέσει..