Ψηλαφίζω μονάζοντας κι έχω μοναχά την ψυχή μου.
Ψηλαφίζω ήλιους δημητριακούς και επικές ανεμώνες.
Νεφώσεις που βγάζουν σε κατάπληξη μιας βροχής, αέναο
Παιχνίδι να βαραίνει ο ουρανός
Θέλοντας τόκους αθωότητας.
Η Αττική μοιράζεται ανάμεσα στον χρόνο που θα έρθει και στον
χρόνο που έφυγε.
Γλιστρά σαν ένα φίδι μέσα στα χορτάρια του Θεού.
Τα χρώματά της είναι αντίπαλα προς το φαιό.
Την λαβώνει η μουσική του μεσημεριού, την κάνει να ριγά.
Το ποίημα φανός θυέλλης ανοίγει μια θελκτική γαλαρία.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου