Ο θάνατος απλώνει την ζωγραφική του

Άηχο αποτέλεσμα των δέντρων..

Στο μπαλκόνι μου η νύχτα αφήνει τα παπούτσια της.

Όσοι έτρεξαν χάθηκαν μέσα σε ακαθόριστα μονοπάτια.

Εσύ ποτέ δεν ήρθες.

Αυτοί που νίκησαν δεν μπήκαν ποτέ τους σε μάχη-

Άφθαρτοι τα κατάφεραν καλά: έσωσαν το τομάρι τους.

Τώρα διαβάζουν εφημερίδα. Πίνουν καφέ στις καφετέριες.

Αφήνουν φιλοδώρημα στην όμορφη γκαρσόνα.

Στις επαρχίες του κόσμου φρενιάζει το κουτσομπολιό.

Πες πες πες - τι να πώ; Όλα ειπωμένα.

Ο θάνατος απλώνει την ζωγραφική του

Πάνω στις πόλεις, σίγουρος

Διεκδικητής του τίτλου

Της άσεμνης λησμονιάς.

Γράφω νομίζοντας θα γεμίσω την νύχτα με άστρα.

Κολασμένος καλόγερος που μένει ασκεπής

κάτω από τον αμαρτωλό του ουρανό..