Ω Θεέ μου, δεν θα πετύχω καμία ισοπαλία κοιτώντας σε
Αφού αφοπλίζουν τα πάντα τα μεγάλα σου μάτια.
Οι σκηνές ξετυλίγονται σαν σε ταινία
Είσαι κρυστάλλινη και χαμογελάς
Αποσαθρώνοντας την ασχήμια του βίου.
Πώς να χορτάσω την σάρκα σου, το φίλντισι του κορμιού σου
που ρέει
ανάμεσα από τα ρούχα
Και τονώνει του αέρα την φαντασία υπέρμετρα;
Δέχομαι να μην είμαι- μόνο να με κοιτάξεις
Και να συλλαβίσεις επάνω μου μια συμπάθεια
Ελάχιστη,
σαν τσιγκουνιά που μοιάζει φιλοδώρημα
εκεί
όπου η μοίρα αδίκησε…
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου