Αυτό που ζούμε με αντίσταση αίματος κάποτε Ένας θα προστάξει ο λαός να το αποτινάξει..

Επειδή έχω κάνει του ορίζοντα φίλος, ξέρω και να διαβάζω μες την ερημιά..

Τα καταξιωμένα ρόδα και τις τουλίπες των σύννεφων

Το φως όπως διαβαίνει πάνω στα ευκολοσύντριφτα λιβάδια

Τα ζώα, πράα και υποταχτικά που τραβούν

Το μονοπάτι μιας εγνωσμένης ανάστασης

Εγώ, εσύ, οι άλλοι   

συγχεώμενοι μέσα στο πλήθος και μες των πόλεων την απονιά..

Για ένα πείσμα του ήλιου ξημέρωσε·

Όλα αναγεννήθηκαν κι έως να μπουν στο καθιερωμένο καλούπι τους·

Οι κήποι μόνο ανέτειλαν μέσα στην μουσική και το λεπτό δίχτυ

Που κάνει την πραγματικότητα εφικτή και ανταλλάξιμη με μία έμπνευση που φλόγες βγάζει.

Η Ελλάδα γεμίζει τα πνευμόνια της αέρα να φυσήξει μες τα μέλλοντα.

Όλα όσα είναι, δεν είναι ταυτόχρονα.

Το ζεστό κρύωσε και η επιφάνεια των πραγμάτων γέμισε ακάνθους ζοφερούς και παρείσακτους.

Αυτό που ζούμε με αντίσταση αίματος κάποτε Ένας θα προστάξει ο λαός να το αποτινάξει..