Ανένταχτος λοιπόν κι ο κόσμος φωνάζει.
Στα αμφιθέατρα και στις μεγάλες διαδηλώσεις
Λιγάκι κάτω απ’ την ομπρέλα των κομμάτων
Οι ομαδούλες μαζικοποιούνται και παν’
Κατά το μπερδεμένο πιστεύω τους- πάνε
κατά διαβόλου…
Αλλήθωρες οι κοσμοθεωρίες..
Οι καιροί ου μενετοί..
Η λογοτεχνία ωριμάζει
Τρώγοντας βότσαλα σκληρά και όπως
Μια κοσμοθεωρία παρακμασμένη
Στιλπνά..
Κάτι γραμμάρια δόξας που είχα εξασφαλίσει
Εξαερώθηκαν και μου τα πήρε η εποχή-
Μένω στην προκυμαία να διαβάζω
Των πλοίων τις παρομοιώσεις κι έως
τον ουρανό πλέουν
ψηλά…
Και το κορίτσι που αγαπούσα πια παραμυθοποιήθηκε
Μείναν να ανεμίζουν τα μαλλιά του
Βλέπω ακόμη τα φλογάτα μάτια του
Και με του φεγγαριού το φως τα παραβάλλω…
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου