Κομίζεις μαρτύρια που οι άλλοι δεν ξέρουν-

Τελευταίο των τελευταίων

Κι αν πρότερο, το έχουν αναγκάσει οι σιωπές να σιωπά

Το λευκό της σελίδας σου κι όλο με δέος να το πλησιάζω

Σαν άμβωνα ιερό μίας θρησκείας ξεχασμένης.

Κι εκεί επάνω, στον βωμό της μέρας που την ράγισε μ’ ένα μπουμπουνητό η βροχή

Χαράχτηκαν οι κορυφαίες ψηφίδες σου

Πεζογραφώντας την ατσιδοσύνη που ο νους σου έχει.

Κομίζεις μαρτύρια που οι άλλοι δεν ξέρουν-

Αυτοί που δεν κατέχουν τι θα πει συνειρμός

Των λουλουδιών με την ψυχούλα την αθώα της μέλισσας

Ποτέ τους δεν θα καταλάβουν τι ένιωσες από δικαιοσύνη όταν σε αγγελόκρουσε η ζωή

Για να σε ξεχωρίσει για τα τόσα θαύματά σου..