Ερωτικό...

Η ηλιαχτίδα τραμπαλίζεται στα μαλλιά σου και το φως

προσκυνά την λεπτή σου μορφή

Ιδεολόγημα ο χρόνος εφευρίσκει

αλήθειες διάφανες

να θωπεύσει το κορμί σου που σφύζει

από υγείες λυρικές

και των λουλουδιών άπεφθα ρίγη.

Κάθε στιγμή τρομάζει να σε ενέχει

και των ρολογιών η τάξη αυθαιρετεί ακινητώντας

την ταξιαρχία των λεπτοδεικτών που δεν μπορούν κι άλλο να σφάλλουν.

Το σώμα σου μυροβολεί και γέρνει

προς αυτό που οι πανσέδες λένε ιστορία.

Ακούω που σιγανοτραγουδάς κι ο ύπνος δεν με παίρνει.

Σχίζω στα δυο τα μεσημέρια μου- ερωτευμένος είμαι

με κάθε ψίθυρο που απ’ τα χείλια σου φεύγει. Και το χαμόγελο

που, όπως νυχτικό κρεμάστηκε πάνω στου δέντρου το κλαδάκι,

μετά,

όταν σηκώθηκες από την κλίνη του έρωτα και πήγες να νιφτείς στην γούρνα των ανέμων,

σαν άρπας ήχους βγάζει και λιγώνεται το νυν

του κόσμου και της μεταφυσικής το υπερπέραν..