Στον καιρό
αρμόζουν αντιρρήσεις- έτσι το έχουμε εμείς
Κρατάμε
πισινή, που λένε, έχουμε
δαιμόνιο
δαιμόνιο
ελληνικό,
ζούμε
Με
αντιφάσεις αλλά είμαστε
στο τέλος τέλος
στο τέλος τέλος
θα’λεγα
μονολιθικοί
Αποφασίζουμε
και τα παράτολμα ακόμα
και τα παράτολμα ακόμα
Ξέρουμε
για την ζήλεια τους, δεν θα μας φτάσουν
Οι
φλεγματικοί
Κρυόκωλοι
βόρειοι που δεν μπορούν
ούτε σ’
ένα φιλί προς το κορίτσι
Να δώσουν
της ψυχής τους τον ειρμό-εμείς
Δεν
θέλουμε αλεξίπτωτο για να τολμήσουμε το μέγα άλμα
απ’ τον ουρανό
απ’ τον ουρανό
Προς της
γης
την τσουχτερή πραγματικότητα..
την τσουχτερή πραγματικότητα..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου