Κάποτε υπήρξα αναγνώστης στο χάρτινο όνειρο της ζωής·

1.


Κάποτε υπήρξα αναγνώστης στο χάρτινο όνειρο της ζωής·
σημείωσα επάνω στην ανθρώπινη μοίρα
πείσματα
που μ’ έκαναν να ξεχωρίσω·
είδα την φωταγωγημένη ψυχή αλλά και την θλιμμένη
ακούμπησα
την κατάθλιψη,
την κατάλαβα-
κι ένιωσα πόσο κάποιος ψάχνει με αγωνία θεό
για να του εκμυστηρευτεί φοβισμένος την αγωνία του.
Πήγα κοντά στον θάνατο-
τον ερμήνευσα
σαν απώτατο δώρο-
μελέτησα την απουσία μου.
Δεν είμαι παρά μια μηχανή που κουρασμένα δουλεύει
αλέθοντας τα φθαρμένα γρανάζια της.
Έφερα την ζωή μου πιο κοντά στην αιμάτινη αλήθεια
κουρδίζοντας με το μεράκι μου της μουσικής
την κεντρομόλο μου
που λες με πάει στο σημείο το ίδιο που ποτέ δε ήμουν.
Κάτι φορές αισθάνομαι συγγένειες με τα νερά
που κυλάνε-
άλλες φορές με τον αέρα.
Μέσα μου γράφει αλλόκοτα όνειρα η ζωή.
Τα βλέπω που όταν ερμηνεύονται
σαν άλλος είναι ο ονειροκρίτης που ήθελα.
Τραγουδώ πάνω στην στέγη του κόσμου:
βιολιστής της πεντάρας.
Πόσο ν’ αξίζει αλήθεια μια μελαγχολία μου;
Και ο θεός μέσα μου πικραμένος..
Δεν είμαι αυτό που ήθελε…
Με κατατρώει επίμονα η φθορά..