Δεν θα μιλώ, θα κλειστώ στα δικά μου σύνορα

Δεν θα μιλώ, θα κλειστώ στα δικά μου σύνορα

και θα σιωπώ κραδαίνοντας

τα λάφυρα της μοναξιάς.

Πόσο άλλαξα νομίζοντας εκείνο και νομίζοντας το άλλο.

Ιδρώνω μελάνι και έχω τόσα να πω

με τον τρόπο που έχουν τα αγκάθια μηνύματα τόσα να στέλλουν.

Ξαφνικά τον έρωτα καταλαβαίνεις και ξαφνικά

απ’ τις αράδες των τραγουδιών οι λέξεις ξεφεύγουν

και κάνουν το νοηματικό τους πραξικόπημα ενάντια

στο καθιερωμένο σώμα της πραγματικότητας που,

κι όμως αλλάζει-

συνέχεια αλλάζει..