Να χαμογελάς κι αν λείπω

Να χαμογελάς κι αν λείπω, κι αν

Στεγνώσουν οι λίμνες και οι ποταμοί

δεν φλυαρούν ευτυχισμένο νερό, να χαμογελάς

Ψιχαλίζοντας ευθυμία τις μέρες

Που ένα ρόδο αχνίζει την αξία του μες το ηλιοβασίλεμα

Να χαμογελάς κι αν η ζωή μου τελειώσει

Αφήνοντας το ταπεινό αχνάρι της πάνω 
σε λίθους και μες τα τοπία της ερημιάς, να χαμογελάς

Κι αν οι κήποι σου ψιθυρίζουν το τραγούδι μας

Που χόρεψε η ηλιαχτίδα πριν γείρει

Στου βουνού την κορφή, να χαμογελάς

Ανήκοντας στον ισχυρό εαυτό σου

Που με κάνει να θέλω να ‘ρθω πίσω

Απ’ το επέκεινα του τρισαναθεματισμένου θανάτου..