Φοράς μια τραυματισμένη ψυχή και βγαίνεις απ’ τον ύπνο
Σαν ο αστερίας από τον βυθό που ανέσυρε ο ψαράς.
Τα φύκια τρίζουν στις ραφές τους στο άκουσμα του ανέμου.
Σύθαμπο μελαγχολικό, κρυφός ο ήλιος λυπημένος.
Η άμμος βρίσκει το έλεος του φλοίσβου και η θάλασσα
Γυμνή κι εμπεριστατωμένη αφήνει την ζαλάδα της πάνω στον μύθο
της στεριάς.
Όλα να τα βλέπω και να τα θαυμάζω τώρα!
Όλα, με την ματιά μου, να τα αγαπώ!
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου