Θα μου απιστήσουν οι φιλόλογοι- αλλά και ποιός τους εμπιστεύεται;

Στα όρια των συνειδητοποιήσεων  

ένας ουρανός από μπαμπάκι,

μια κραυγαλέα προσήλωση

στο μέγα μεσημέρι και στα αφύλακτα Δαρδανέλια

των ονείρων.

Πολεμικοί είναι οι αιώνες.

Τόσα χρόνια περνάω λούστρο τις ανάγκες μου και είναι πάντα γδαρμένες.

Θαύμασα του Παπαδιαμάντη το κελί.

Ήπια το νέφος της Σκιάθου.

Θα μου απιστήσουν οι φιλόλογοι- αλλά και ποιός τους εμπιστεύεται;

Γράφω γιατί μ’ αρέσουνε τα κοφτερά μαχαίρια

Κι είναι η ψυχή μου αίολη μες τον ορίζοντα.

Οι αλήθειες χτυπούν τις χάντρες τους στο αρωματικό κομπολόι μου

και ο χρόνος με ψέγει γιατί δεν με νικά..