κι όμως ξανά συναντιόμαστε

Όπου είμαι δεν είσαι κι όμως ξανά συναντιόμαστε

Άγουροι, σαν τα φρούτα που έχουν κάτι να υποσχεθούν

Και ευτυχείς γιατί απ’ όλους καλύτερα ξέρουμε

πόσο αρμόζει ο πόνος στις ζωές των θνητών.

Πάω προς φαντασίας λημέρια και το κατόπι μου έρχεσαι

Παρασυρμένη σε έναν χορό της σκέψης και αγρύπνιας

Όπως με δυνατό αψέντι μόνιμα να μέθυσες.

Κι έτσι όπως δημιουργούν ασφάλεια οι αποστάσεις

Εσύ εκεί κι εγώ εδώ, με την καρδιά μας επικοινωνούμε

Μες από την μυθολογία της γραφής.

                                    Σκιάθος  8 Μαρτίου 2014