ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΑΘΡΟΙΣΜΕΝΩΝ ΗΜΕΡΩΝ.

   

Περπατούν οι μέρες με την πολύχρυση αυτοκρατορία τους

της Γνώσης·

εγώ ανατρέχω στα παλιά μου ημερολόγια ξέροντας

πικρό που είναι να φρονείς στην νόηση

και στο σκληρό μυστικό του θανάτου!

Ένας αμετανόητος λεξιθήρας 

καταβροχθίζει θλίψη

ακατανόητος για τον καθένα.

Ολοένα βυθίζεται…

Τον αποκρυπτογραφούν  

μόνο τα πρωινά πουλιά

που αυτός τα ξέρει

καθένα με το πιο μικρό του όνομα.

Εκείνος είναι ονειροπόλος!

Ποιητής των νεφών που διασκορπίστηκαν

μέσα στο κάθε λιόγερμα που χάσκει

σαν πόρτα της Παράδεισος.    

Εκεί..

Αν καταφύγω στις σιωπές που γύρω μου συνωμοτούνε

θα τον βρω εκεί-        

αρχηγό της στρατιάς των ιπποτικών λουλουδιών

που θάλλουν με το πείσμα τους να επιβληθούνε.

Σαν άρωμα έστω!

Γιατί η φωτιά που καίει μέσα μας και που την είπαν

οι ποιητές που από την χώρα τους έρχομαι

καίει σαν να ‘ναι να μου ψιθυρίσει κάτι

από του δυόσμου το αγχέμαχο άρωμα..

Διακοσμημένη ωραία η ζωή!

Με καλλικέλαδο άνθρωπο και αξία

επική του πυλού!

Πάει-έρχεται ο Έρωτας μέσα στην κάθε σάρκα-

Και είμαι ο ιστορικός που αποστρέφεται

μυθολογίες που σε βγάζουν μόνο στα ρηχά!

Της καρδιάς και των άστρων!

                                                                              14.5.2008