Ο άνεμος με διαπερνά σαν ένα κάστρο που του φύγαν οι πολεμιστές

Κλέβω ύλη από τον μέλλοντα

Ο πολιορκητικός κριός της απόφασης

Γκρεμίζει μελαγχολικά την κάθε επιθυμία

Είμαι ταγμένος σε όλα εκείνα που είναι διάφανα

Ζω τις φιλίες των λουλουδιών

Ο άνεμος με διαπερνά σαν ένα κάστρο που του φύγαν οι πολεμιστές

Ο άνεμος διασκορπίζει μια ζάχαρη άχνη επάνω στα ψηλώματα

Το πουλί κελαηδάει ντροπαλό και καλόγνωμο

Ο ήλιος εξακολουθεί να είναι θρησκεία

Το ελληνικό ακρογιάλι βάφει με χρώματα χαρούμενα την κουρασμένη ψυχή

Χτυπά για να χτυπά το τηλέφωνο

Κάποτε ήταν αλλιώς οι μακρινές μας επικοινωνίες

Τώρα τολμούμε τα πολλά κι ο αποδέκτης του μηνύματος μένει με τα στεγνά μας λίγα

Ευτυχώς έχω την ποίηση αγάπη μου ευτυχώς έχω αυτή την φωτιά

Να ζεσταθώ μέσα στους παγωμένους απέραντους αιθέρες..