Στο αίνιγμα που πλάθουν τα κοράλλια
Στον άνω και τον κάτω βυθό
Τα μάτια σου σπιθίζουν σαν περισπωμένες που βαραίνουν σε
νόημα
Έγκλειστος είμαι και δεν μου περισσεύει ο βίος
Κουράστηκα να συναρμολογώ εξάψεις
Κοιτάζω μακριά ένα καΐκι έρχεται
Φορτωμένο τα δώρα της αστραπής και των ερώτων τις
ευφραντικές υδρίες
Κόβω τον ήλιο στο χέρι μου
Σαν παραγινωμένο πορτοκάλι που λαλεί του μέγιστα η φωνή
Θέλω την εξουσία της γλώσσας
Στο ανθογυάλι σου οι τουλίπες τσουγκρίζουν τα γελαστά
κεφαλάκια τους
Ζω και πεθαίνω για μία σου λέξη!
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
me gusta esa luz a traves del cristal de la ventana
aurora cabeza
la luz es el alma de las cosas.Me ha gustado la visita.
Δημοσίευση σχολίου