Η Χίος χαριτωμένη νικά!

                                             

Στο λιμάνι τις ώρες που έρχονται τα πλοία

Σκηνικό αναστάτωσης· μετά

Βασιλεύει μια ησυχία

Σαν πέτρα βαριά και οι γλάροι

Νοστιμεύονται τα πληγωμένα ψάρια

Απ’ τις προπέλες των μηχανών.

Μολυβένιος ουρανός, λαβύρινθος

Που μέσα του χάνονται κι εμφανίζονται

τα σύννεφα.

Κι η ατμόσφαιρα υγρή αποστραγγίζοντας

του Φλεβάρη την τελευταία ικμάδα

Και στέλνοντας το πνεύμα της προς την Σαρακοστή.

Του Θεού το χέρι πάνω απ’ το πέλαγος

Όπως να δοκιμάζει πώς να σβήνεται η συμπαντική φωτιά.

Πυρετός που βαστά όλη νύχτα, αρμονία

Τεζαρισμένη σαν μεμβράνη έως την κλίμακα

των αστεριών, 
βαθύ μυστικό του καθρέφτη

Που δείχνει εκείνον που περνά και ποτέ του 
προορισμό δεν έχει.

Αυτοί που κατοίκησαν εδώ και ύστερα έφυγαν

Αφήνοντας μια οσμή από θρησκευτική αυταπάτη

Κρατούν λίγο χώμα επάνω τους, 
σαν τα κλινοσκεπάσματα

Που τσαλακώνονται όπως οι κουρασμένες μας ζωές.

Λίγο απ’ τα θρυμματισμένα μάρμαρα που σκόρπια στέκονται τριγύρω απ’ το τζαμί

Λίγο από της εκκλησίας το βοτσαλωτό

Δάπεδο της υπομονής το κατόρθωμα

και τα στεφανώνει όλα ο ήλιος· 
περνούν οι αιώνες

με οσμή από το τίποτα που αναγορεύεται 
σε νικητή των πάντων..

Η Χίος χαριτωμένη νικά!

                                              Χίος  22.2 2014