Στο πληκτρολόγιο σκοτεινό είναι το τίποτα που θα τολμήσεις να ξεστομίσεις.

Ο Φεβρουάριος αφήνει αδάμαστη την τσουκνίδα να κεντάει την κνήμη σου.

Ό,τι σκέφτεσαι είναι μια διδαχή που καταλήγει δυσερμήνευτη.

Για τους άλλους, αυτά που πρεσβεύεις φύλλα και βότσαλα

γυμνά κάτω από τον αιώνιο ήλιο.

Σήμερα όμως η μέρα είναι μουντή, η υγρασία

ναυσιπλοεί την δύναμή της και πάνω

στα κλωνάρια των δέντρων γράφεται η νέα περιώνυμη γραμματική

της γης.

Στο πληκτρολόγιο σκοτεινό είναι το τίποτα που θα τολμήσεις να ξεστομίσεις.

Τίποτα η ζωή, οι πολιτείες τίποτα, ο άνθρωπος καθ’ όλα καταδικασμένος.

Φοράς τα ακουστικά του τηλεφώνου-έρχεται τήλε η φωνή, οργώνει τον αέρα

και βαράει ταμπούρλο η ακοινώνητη επικοινωνία.

Πώς μπλέξανε οι τόσες μοναξιές μας μέσα στις ασύρματες επικοινωνίες

του εγγύς πουθενά;