Από πόσες αρρώστιες θα περάσω μέχρι
να αισθανθώ της υγείας το δώρο;
Πόση ψυχή ταλαιπωρημένη, πόσος
κατασπαταλημένος καιρός
μέχρι να μου χαριστεί μία μέρα που ένα λουλούδι θ’ ανθίσει
για μένα χρεοκοπώντας τους εγωισμούς μου;
Και τι κατάλαβαν οι άλλοι από μένα, καθώς
έφυγαν τα χρόνια και δεν αποκρυστάλλωσα μια γνώμη λαγαρή
μια γνώμη τελεσίδικη που να μην δέχεται από τίποτα
αμφισβητήσεις;.
Να ο ήλιος λοιπόν να το μυστικό που φυλάσσω
να το ιερότερο όλων φεγγάρι, η νύχτα
που σε φίλησα και σχίστηκαν οι ουρανοί και γέμισαν
ντεσιμπέλ ονείρων οι πόθοι, να η παρομοίωση που μου χαρίστηκε
όταν όλα γύρω μου βούλιαζαν, να η αμφισβήτηση
να με κρατάς να σε κρατώ και να πηγαίνουμε
στο τελικό συμπέρασμα των αγαλμάτων..
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου