Φεβρουαρίου στην μέση

Όταν είδες τις μεγαλόσχημες νύχτες  

η καρδιά σου ημέρωσε

ένα πουλί άφησε τρομαγμένο την φωλιά του

κάτω από το πρόσχημα του φεγγαριού.

Τότε

που η παράγκα γυάλιζε στο φως     

και του βουνού η αψάδα

έμπαζε κρύο    

ανάμεσα από τα ευκολοσύντριφτα ντουβάρια-

Φεβρουαρίου στην μέση

ψιχάλιζε,    όλη την ώρα ψιχάλιζε

και ένα τσαούσικο ντόμπρο αεράκι

κορδάκιζε

ανάμεσα στα δέντρα και την λακωνική σιωπή

που τα άστρα προμήνυαν

ενός κρυφού ιερατείου η αγρύπνια

έλουζε με προσευχές και ύμνους

δοξαστικούς που έφταναν ως το στερέωμα –

είσαι ή δεν είσαι μυημένη   

η καρδιά σου

ίδια θα λάμπει

ανάμεσα από αστερισμούς που σ’ εκδικούνται..