...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

25 Φεβρουαρίου 2014

Χίος 3



Αυτά που λέω τα είδα κάποτε ανάμεσα στις μέρες τις κουρασμένες με ζοφερά μεροκάματα ή πάλι
Σαρώνοντας ένα οικουμενικό αγαθό που λες λείπει
Κι από τα όνειρα ακόμη.
Το δέρμα μαραζώνει, η φωνή
μαραίνεται
Ένα πελώριο ερωτηματικό κρέμεται σαν η γιγαντοαφίσα
επάνω στις ταράτσες των κτιρίων, ένα δειλινό
Σβήνει τον ήλιο και σου μένει η αναπόληση-
τίποτα δεν κρατάς
Μόνο μια ηχώ που κρέμεται
με ηδυπάθεια
Μες την μελαγχολία.
Στην Χίο ο Φλεβάρης ζουλάει το πεισιθάνατο μούσμουλο
των ανέμων,
το λιμάνι γέρνει
Μες του Νοτιά το παραμύθι,
αρχίζει
Ν’ ακούγεται η μουσική από τα κοντινά μπαράκια
Όπου η νεολαία θησαυρίζει αυταπάτη και ασθενική ομοιοκαταληξία..

                                                      Χίος  20.2.2014


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου