Εικονικό...

Στην κατεύθυνση της δύσης μικρά πουλιά σμήνος ολόκληρο βουτούν

στο άπειρο και χάνονται

στην νύστα του ουρανού. Ραγισμένο 
σαν ο καθρέφτης το πέλαγο.

Και η γερόντισσα που σκούπιζε 
την αυλή της και σιγανοτραγουδούσε

έμοιαζε Παναγία λησμονημένη

ανάμεσα στα δεντρολίβανα και τις γυαλιστερές 
πικροδάφνες.

Ένα βαρκάκι τραμπαλίζονταν πα’ στα νερά

ωραίο όσο ποτέ του! Κι εκείνος

κάθονταν πάνω στον βράχο με

στυλωμένα μάτια στο απέναντι νησί    κάπνιζε- εκείνος

δέχονταν τον τελευταίο ήλιο να περνά

μέσα στα βλέφαρά –ώσμε

την πικραμένη καρδιά του…