Χίος 1

Είναι μια σιγή απλωμένη ως τον κόλπο του λιμανιού που η επικράτειά της
απλώνεται πάνω στην θάλασσα και μια αινιγματική

ομίχλη που κρούει τις χορδές του ορίζοντα αφήνοντας

την Χίο ακάλυπτη και να διεκδικεί
μια αποστομωτική νύχτα

προ πάντων των αιθέρων.

Γειτονιές του φεγγαριού-διψώ και πίνω μια ομηρική αιωνιότητα.

Αν τύχει να συναντήσω τον μύθο, ο τυφλός ποιητής ίσως

μου απαγγείλει αχνά τον τρυφερό καημό του και να δω

τα μέρη των παππούδων μου απέναντι καθώς

ανάβουνε τα φώτα τους τα σπίτια όπως
μικρά διαμαντάκια φορτωμένα εξαρχής
πιθανότητα και μυστήριο..

                                              Χίος 20.2.2014