Χίος 7

Φίλη μου ησυχία μακρινή κοντινή

Η θάλασσα σε ξεγνέθει σαν ένα ύφασμα

που το κορμί εντός του αποκοιμήθηκε

Για να ξυπνήσει μες την θεοθετημένη Κυριακή.

Πληρώνω τον ισχυρισμό μου να αγαπώ το θνητό

Μπουμπούκι που μαρτυράει το άνθος

Οι ευγένειες των δέντρων είναι μια ανδρεία απίστευτη

Είμαι αυτό που ο άνεμος μεταπλάθει ως την θεογονία του Ησιόδου.

Απλωταριά και ψιχαλίζει.

Γλιστρούν μουσκεμένες οι πλάκες.

Το απομεσήμερο είναι ένα τεντωμένο ελατήριο που θα τιναχτεί

Ως τον βεβαρημένο ουρανό..

                                 Χίος 22.2.2014