Δελφοί…

Για την δική μου αλήθεια ο καιρός συνηγόρησε, άλλαξαν θέση τα πούλια

στο ψηφιδωτό των ουρανών πορφυρό το επίμονο δάκρυ

βρέχει στην πίσω αυλή, τα δέντρα λυγίζουν μελαγχολικά, οι Δελφοί δεν γερνάνε

νοτισμένες σιωπές, αρχαίες κολώνες, ψίθυροι απόκοσμοι

στάδια δυο κάτω από τα βράχια μια μουντή καταχνιά και το φως που λείπει

ανακατωμένα φωνήεντα, στιλπνό το τίποτα και ο χαμένος λόγος της Πυθίας

κρυπτός

στο ασύνορο μέλλον η ανάγνωση θα είναι μια προσπάθεια να σταθούν σε ένα ύψος επιθυμητό

το ύφος και η αναπηρία των αγαλμάτων..