Βρήκα το νόμισμα που έκρυψε η Κυριακή μέσα στις τσέπες του
χειμώνα.
Η Αττική γέμισε των μεταναστών τις ορέξεις.
Πατρίδα είναι να αφομοιώνεις το πικρό και να γελάς γλυκά
συλλαβίζοντας
λέξη που την ψυχή περιγράφει.
Λιγνές φιγούρες των δέντρων που άφυλλα στέκονται όπως οι
γκρεμισμένες ουτοπίες
κάτω από τον ουρανό που καθρεφτίζεται στα πεζοδρόμια.
κάτω από τον ουρανό που καθρεφτίζεται στα πεζοδρόμια.
Καθόλου συμπόνια. Για κανέναν πια.
Πολύ σκληρή η απόκτηση του δικαιώματος να ζεις και
χαλεπότερον και τα αισθήματά σου διαφυλάξαι..
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
Πολύ αληθινό! Ψυχογράφημα... Κυριακάτικο. Ίσως γιατί οι Κυριακές μοιάζουν πιο σκληρές γι αυτούς τους ανθρώπους.
Να'σαι καλά ρε Στρατή! Προσκυνώ τους ανθρώπους που συναισθάνονται!
Κι εσύ να είσαι καλά Μαρία!
Η ποίηση δείχνει αυτά που αγαπούν να κρύβονται..
Καλό βράδυ!
Δημοσίευση σχολίου