Όταν
διαλέγεις κάτι έναστρο που δεν είναι ουρανός
ούτε και
σκέψη που νύχτωσε, είσαι
ένας
θηλυκός τυφώνας που με διαπερνά εκθέτοντάς με
στο αγιάζι
των καιρών και στην θυμηδία του κόσμου.
Έρχεσαι
και φεύγεις από μονοπάτια της νύχτας, συντηρείσαι
με αίμα αιγάγρων
και όπου
άνθη μιλούν το ‘να με τ’ άλλο,
είσαι η
μεταγλωττισμένη ευτυχία τους, η σύνδεση
με ένα
φωτεινό υπερπέραν αέναα αμετάβλητο..
Βήμα βήμα
απομακρύνεσαι από τον θάνατο, οικοδομείς
την χαρά
των χρωμάτων..
Ζεις
χαρισάμενη σαν ένα θαλάσσιο χάδι που ζώνει την Χίο
με
αγνότητα τόση!
Χίος 21.2.2014
2 σχόλια:
"συντηρείσαι με αίμα αιγάγρων και όπου άνθη μιλούν το ‘να με τ’ άλλο, είσαι η μεταγλωττισμένη ευτυχία τους"
Αυτό το θαύμασα απέραντα!!
Στρατή σε ευχαριστώ θερμά που
το τελευταίο ποίημα μου
βρήκε στέγη στον κ ό σ μ ο σου!!!
πολλά φιλιά ποιητή μου
Καλώς την Ελένη!
Σ’ ευχαριστώ για την προσέγγιση. Μου άρεσε πολύ το ποίημα σου και το φιλοξένησα στην σελίδα μου σαν αγαπημένο.
Να είσαι πάντα καλά.
Δημοσίευση σχολίου