Δεν είχαν δράκο όλα τα παραμύθια μου

Δεν είχαν δράκο όλα τα παραμύθια μου, δεν έλειπαν οι αγκαλιές.

Χέρι με χέρι προχωράμε έτσι που όλα δείχνουνε πως είμαστε ερωτευμένοι.

Μετά μας χώρισε η ζωή,
πήρες τον δύσκολο ανήφορο

κι εγώ αρνήθηκα μες σ’ όλα να πεθάνω.

Σε σκόνισε η αλήθεια- κι απ’ το ψέμα αναγκάστηκες

σαν όλοι μας να κρατηθείς

κάτι φορές
που αλλιώς δεν γίνεται κι αν δεν το κάνεις θα πεθάνεις.

Ορατά αυτό που σου δόθηκε ήταν εκείνο που περίσσευε

από την ποίηση που να νικήσει δεν κατάφερε τον τρόπο.

Εγώ που καταλάβαινα κι από εκείνα που δεν λέγονται

συμπλήρωνα τις απουσίες σου και ζούσα

καλοκαίρια καρδιά μου..