60.
Τόσα βιβλία ο κόσμος μου και πουθενά μια πόρτα
Διαφυγής!
Θεέ μου πού είμαι;
«είκοσι χρόνια παίζοντας, αντί χαρτιά βιβλία
Είκοσι χρόνια παίζοντας, έχασα την ζωή…»
Α, ποιητή πως τόξερες ότι θα σφάλλουμε εν τέλει!
Γυρεύοντας το πράσινο στο κόκκινο για τ’ άσπρο
Που μες το μαύρο δεν χωρά γιατί θα γίνουν κίτρινα όλα…
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
Μα πάντα λες πως δεν πρεπει να απογοητευόμαστε...
Πίκρα μας μένει..κι όλο περιμένουμε κάτι να έρθει κι ο χρόνος πάντα αδυσώπητος μα η ελπίδα μας αν μας εγκαταλείψει πώς θα συνεχίσουμε ..;
Η γραφή σου ποτέ δεν σφάλλει
Γλυκιά καληνύχτα
Δέσποινα
ακόμα κι αν καποια στιγμή λυγίζουμε
πρέπει ο προσανατολισμός μας να είναι το φως..
Την γλυκιά καλημέρα μου στην όμορφη Λακωνία!
Δημοσίευση σχολίου