...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

3 Μαΐου 2012

Ευτυχώς η φρόνηση δεν γερνά.





Στενεύουν οι προοπτικές των αξιωματικών λόγων μα οι έρωτες
που θέλησα αντιστέκονται με πείσμα στην φθορά.
Ανάγκες αισιοδοξίας έχει η ψυχή.
Ο Ελυάρ κάποτε φλέρταρε με το φως της χαράς που σκηνοθετεί χορούς
κάτω από τις συλλαβές των ουρανών.
Μια τελεία δεν είναι σύνοψη κανενός τέλους.
Όλα τα τεκταινόμενα σβήνουν σιγά σιγά το θάρρος του ανθρώπου.
Ευτυχώς η φρόνηση δεν γερνά.
Η φρόνηση είναι ένας μαέστρος που συντονίζει τα όργανα της σιωπής προς μια εύκολη δυνατή θεωρία.
Όπως να παίζει το βιολί μιας απρόσμενης ευτυχίας και να γίνεται ευχάριστος ο κόσμος.
Η φτώχεια μου είναι ο πλούτος μου.
Και ένας στίχος καρφωμένος δόρυ στην καρδιά..


2 σχόλια:

Βελησσαρίου Χρυσούλα είπε...

Μου άρεσε πολύ το θέμα του και το ποίημα σαν δομή.

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Χρύσα Βελησσαρίου

Πωπω εισέπραξα καλή κουβέντα!

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου