Να σκέφτομαι έξω από τις λέξεις και μες την εικόνα-
σαν ιερέας σε θρησκεία παλαιά
που ουσιαστικά πιο μυστικά θρησκεύει-
Τώρα σ’ αυτές τις εποχές που καθιέρωσαν την αποξένωση
δεν θέλω ομοιοκατάληκτες παγίδες
Στέρεα θεμελιώνονται μέσα μου οι ιδέες-
γίνεται φως η ασήμαντη
αξία-
συναισθηματικές συγκλίσεις του εγώ με το εμείς-
νομίζω ξέρω την πορεία απ’ την νύχτα προς το άστρο..
Σωπαίνω ανοίγοντας λουλούδια μεταφυσικής
που πουθενά δεν τελειώνει.
Ο βίος περνά.
Αρχίζω να αναζητώ την φιλοσοφική μου λίθο
Που αρμόστηκε να απομαγνητίζει το μεγάλο τίποτα
που γύρω μας θεμέλια κατορθώνει..
2 σχόλια:
Te animo a que sigas buscando. El busca siempre encuentra.
Un abrazo
Jessenia
lo que se puede dejar de buscar?
y cuando la poesía es una forma y un camino?
un beso grande.
Δημοσίευση σχολίου