Τίποτα πιο δύσκολο απ' την αναπνοή
Σπατάλησα πολύ χρόνο να ανακαλύψω ότι η γη δεν είναι φιλόξενη
Κλέφτης των ιδεών κατέφυγα σε τεχνάσματα παντί τρόπω
μεροληπτώ τελικά υπέρ μιας καθαρής ανάγκης
Δεν έφτασα κοντά στον θρησκευτικό εφησυχασμό
Πολιτικά ανένταχτο πούπουλο που μηδενίζει το βάρος του
Με μάθηση ελλιπή μιας και δεν τελειώνει ποτέ ο κόσμος
να η παγκόσμια φιλοδοξία μου
Και πολυάκανθος σαν αχινός
που μαυρίζει από το πείσμα του να βαφτιστεί σε αναγεννησιακά νερά
Μ’ αυτά και μ’ εκείνα κάτι που με αγγίξανε στίχοι
ανακουφίσαν την καρδιά μου
Μεταφράζω τα συμβάντα αλλά σκουριάζουν οι επιθυμίες αν δεν πληρώσεις με φως τα σκοτάδια σου
Μετά είναι αυτές οι ελληνικές αράγιστες ιδέες που απομένουν
αιώνες βαθιά ριζωμένες στο οικουμενικό Αγαθό
Και ξέρω, πια ξέρω
ότι το απατάσθε είναι ρίζα τρόπου της ζωής..
2 σχόλια:
ωραίο...
και ωραίος προβληματισμός!
Ευχαριστώ Παρασκεύη!
Δημοσίευση σχολίου