Ο ίδιος που δεν μου ανήκει τίποτα είμαι:
ένας επηρμένος και φλύαρος χαρτοπαίχτης
που τον ξεπερνά η παρτίδα·
τα μανίκια μου είναι γεμάτα από κείνους τους ευνοϊκούς άσσους
που ανατρέπουνε τ' αποτελέσματα·
δεν ξέρω πότε ο χρόνος δραστικά θα με πολιορκήσει·
τρέχω απ' όνειρο σε όνειρο, ακουμπώ
πάνω στον πάγκο τον καφέ μου·
δεν κάπνισα σχεδόν ποτέ- φοβήθηκα
την βιαστική φθορά·
κούρασα τόσο τις λέξεις μου που νιώθω ιδρώσανε
εκείνο που ήθελα κι όπως που ήθελα εγώ να το πω·
κοιτώ όμως στα μάτια τον καθένα, τολμώ
να διεκδικήσω των πραγμάτων τον ψίθυρο.
τα έτσι φέραν τα αλλιώς, η γη το ίδιο περιστρέφεται·
νομοθετώντας πάντα επί το χάος
ζουν οι άνθρωποι- πού πάω εγώ
με τις τόσες σελίδες μου
που περιπλέκονται γύρω απόναν φθαρμένο παράδεισο;
και όταν την νύχτα ψάχνω που να βρω το δίκιο που μου στέρησαν
ο κόσμος γίνεται μικρότερος
και τις προοπτικές του διαρκώς φτωχαίνει..
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
http://www.youtube.com/watch?v=HoF0i4fY2f8
Καλό απόγευμα, με την αγαπημένη σου μουσική.
Στρατή μου, να γράφεις όσο πιο πολύ μπορείς κι όσο λαχταρά η ψυχή σου, να ευφραινόμαστε οι φίλοι σου!!
Μίνα μου σ' ευχαριστώ!
Γράφω γιατί είναι η ανάσα μου αυτό-
αν δεν το κάνω θα έρθει η ασφυξία..
Να είσαι πάντα καλά!
Δημοσίευση σχολίου