Γράφω σαν να γυμνάζομαι σε μια υπομονή.
Αντιπαλεύοντας μέσα μου σκληράδα των ημερών και ίσως
αποστερώντας απ’ την μνήμη μου τα όμορφα που θέλει ένα μυαλό να κρατήσει.
Μυωπικές έγιναν οι σχέσεις πια, δεν αντέχουν στεντόρεια αξία.
Διάβασέ με
σαν να ανήκω πάντοτε αλλού; Σε έναν κόσμο
που δεν υπήρξε ούτε θα υπάρξει..
Συντρέχει, για να αναπολώ του λεμονόδεντρου η αψάδα,
φιλία με τους κήπους που ανήκουν στον ποιητικό παράδεισο.
Θα με μαλώσει πάλι η αυγή..
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
Κρατάμε στη μνήμη τα όμορφα ..είναι σαν λίπασμα για τα λουλούδια της ψυχής..
Εκείνες οι στιγμούλες που είναι οξυγόνο για την συνέχεια...
Ο κόσμος που ονειρευόμαστε ίσως δεν υπάρχει...μα μπορείς να δημιουργήσεις τον δικό σου...
Να χαρίσεις έτσι στους άλλους ένα κομματάκι από τον δικό σου Ποιητικό Παράδεισο..
Αφήνοντας πάντα λίγο φως για να γαληνεύουν οι ώρες των ανθρώπων..
Γλυκιά καλημέρα
Δέσποινα Γιαννάκου
Πάντα ευγενική και μελένια..
όπως ταιριάζει σε μια ωραία ψυχή!
Την καλησπέρα μου!
Δημοσίευση σχολίου