...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

17 Οκτωβρίου 2010

Μια ενοχή του ουρανού δεν την αγνοείς

Μια ενοχή του ουρανού δεν την αγνοείς


Όταν έρχεται το φθινόπωρο και εξαργυρώνει τις πρώτες σταγόνες

Της βροχής μες τα αραιωμένα μαλλιά του.



Οι φωλιές των μυρμηγκιών ανασυντάσσονται, ο χρόνος γίνεται σκέτο επίγραμμα

Το φως δυσκολεύεται να περάσει τους νόμους του, όλα είναι μια αυθαίρετη τόση φθορά

Που η ζωή είναι μια απροσάρμοστη ακόμα λέξη στην θλίψη.



Οι δρόμοι δεν γιορτάζουν, οι δρόμοι σε απάγουν στο φοβερό πουθενά

Που γύρω σου ορθώνει.



Και τα αισθήματα βαραίνουν λες και οι μοίρες των αθώων βρίσκουν ανταπόκριση

Στον ψίθυρο των μοναχικών δέντρων που φυλλορρόησαν αφήνοντας

Το κάθε ένα ψηφίο τους να είναι ένα λαλίστατο περιβαλλοντικό απόν.

4 σχόλια:

Ευαγγελία Πατεράκη είπε...

............
Και πως να την αγνοήσεις, όταν: "Το φως δυσκολεύεται να περάσει τους νόμους του, όλα είναι μια αυθαίρετη τόση φθορά

Που η ζωή είναι μια απροσάρμοστη ακόμα λέξη στην θλίψη."
Πολύ καλό!!!
Καλό βράδυ!!!

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Καλό βράδυ ΠΡΟΜΗΘΕΑ ΠΥΡΦΟΡΕ!
η ζωή είναι μια απροσάρμοστη ακόμα λέξη στην θλίψη.

Γιώργος είπε...

Η βροχή μια ενοχή του ουρανου που δεν μπορείς να αγνοήσεις..

Όμορφο και φθινοπωρινό..

Την Κυριακάτικη, φθινοπωρινή καλησπέρα μου..

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Γιώργος, Στιχο-Μυθία

Σ' ευχαριστώ Γιώργο!
Πλέουμε πλέον φθινοπωρινά..

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου