ΕΛΛΑΔΑ..

Χρεώνομαι τα λόγια που λέω, την μουσική

Που αγαπώ, τον ρυθμό

Που κατανοώ και με συναρπάζει- κι έτσι

Ακολουθώ αυτόν τον χοϊκό παλμό που τέλος

Γίνεται ένα αυθεντικό αλφάβητο που μου 'δωσε την λέξη:

Ελλάδα!



Γιατί κοιμούμενος και πλάθοντας ονείρων χώρες

Ή ξυπνητός που με τα μάτια δεν χορταίνει

Γύρω να δει- αυτό ευτύχησα που έχω:

Περιουσία ζωντανή μου Ελλάδα!



Γυρίζω από τις περιπλανήσεις

Του νου, τις μυστικές εκείνες

Πτήσεις επάνω απ' τα πράγματα, τις ιδέες που αχνίζουν

Θυμωμένες μες τον αιώνα που με αγωνία διανύουμε, γυρίζω

Κι όπως το ξέρω ως το κύτταρό μου επιβεβαιώνεται:

Ζεις απ' το αίμα μου και τρέφεσαι Ελλάδα!



Κι από το ποίημα μου ξανά συμβαίνει

Να ιωνίζω, να αιολίζω, να λακωνικά μιλώ

Κρατώντας τον λευκό μανδύα σου που ανεμίζει

Αγέρωχος, αδούλωτος, μαρτυρικός-

Κρυφή μου σκέψη, περιουσία ζωντανή μου, Ελλάδα!